Tak, naprawdę ciężko domyślić się, czemu cała ta wyspa jest przykryta całkiem przez ten biały pył, prawda? W najbardziej wysuniętym na północ punkcie znajduje się ogromne wzniesienie, które wyraźnie wyglądał, jakby zostało zbudowane ze skał magmowych. Ze wnętrza wzniesienia wysokiego nawet na czterysta metrów wydobywa się chmara dymu, a co pewien czas również i mnóstwo popiołu, który po nieznacznym rozwianiu przez wiatr rozchodzi się po krainie. Niezwykle nieregularna budowa tej naturalnej struktury sprawia, że wejście na szczyt jest niezwykle czasochłonne, a po drugie: ciężkie. Co jest najgorsze w tym wszystkim? Wystarczy jeden obluzowany kamień na szczycie i już kąpiel w magmie zaliczona, ewentualnie, jeśli uda Ci się wymanewrować torem lotu najwyżej złamiesz kark.
Podnóże na pewno jest przyjemniejszym miejscem, ale tutaj zbiera się praktycznie najwięcej pyłu. Tuż pod skałami uzbierała się jego największa ilość głównie przez ich nachylenie oraz ilość. Ciężko jest jednak ocenić, co pod tym ociężałym puchem się znajduje. Zielona trawa? Skała? Przekopywanie się pod tą ogromną warstwą jest bezcelowe, bo zaraz coś znowu spłynie z góry.
